چه زمانی باید به فکر درمان علایم سندرم پیش از قاعدگی باشیم؟ راه های درمان

پیش از قاعدگی - چه زمانی باید به فکر درمان علایم سندرم پیش از قاعدگی باشیم؟ راه های درمان

علایم سندرم پیش از قاعدگی معمولا نیاز به درمان ندارند چراکه فرد بر این تغییرات آگاه است و این تغییرات نیز نتوانسته است اختلالی در عملکرد فرد ایجاد کنند. اما در موارد شدید که بتواند در عملکردهای اجتماعی، حرفه ای و یا بین فردی فرد مشکل ایجاد کند، توجه ویژه و درمان لازم است.

موسسه خانواده سلامت بنیان، دکتر رویا نصیری، جراح و متخصص زنان و زایمان؛ اکثر زنان چند روز مانده به شروع پریود دچار سندرم پیش از قاعدگی می شوند. در تعریف علمی سندرم پیش از قاعدگی (PMS) به مجموعه ای از تغییرات خلقی و جسمی گفته می شود که در طی دو هفته قبل از شروع خونریزی ماهانه وجود دارد. فرم شدید این سندرم را PMDD می نامند.

علایمی که نشان می دهند فرد دچار سندرم پیش از قاعدگی است

در این سندرم فرد، افسرده، تحریک پذیر، مضطرب و یا عصبانی است و علائم زیر نیز می تواند در او بروز پیدا کند: کاهش علاقه برای انجام فعالیت های روزمره، احساس کاهش تمرکز واضح در انجام کارها، خواب آلودگی، خستگی و کاهش سطح انرژی، تغییر در اشتها، پرخوری و یا ولع برای برخی غذاهای خاص، تغییر در الگوی خواب، احساس نداشتن کنترل بر خود، اختلالات جسمی مانند درد و تورم سینه ها، دردهای عصبی عضلانی، سردرد، نفخ شکمی، و یا افزایش وزن قابل ذکر است.

چه زمانی لازم است این سندرم درمان شود؟

درجاتی از این علائم ممکن است در هر خانمی پیش از شروع خونریزی ماهانه دیده شود، اما تمام این موارد نیاز به درمان ندارند چراکه فرد بر این تغییرات آگاه است و این تغییرات نیز نتوانسته است اختلالی در عملکرد فرد ایجاد کنند. اما در موارد شدید که بتواند در عملکردهای اجتماعی، حرفه ای و یا بین فردی فرد مشکل ایجاد کند، توجه ویژه و درمان لازم است.

نکته مهمی که نباید فراموش شود

در هر خانم با هر شدتی از علائم حتی در موارد خفیف نباید این تغییرات از طرف بستگان انکار شده، مورد بی مهری قرار بگیرد. توجه و مراقبت بیشتر در این مرحله چیزی است که هرگز نباید فراموش شود.

بیماری هایی که می توانند علائم مشابه ایجاد کنند عبارتند از: کم خونی، مشکلات تیروئید، سردردهای دوره ای، اختلالات هورمون شیری، نزدیک شدن به زمان یائسگ، افسردگی و اختلالات خلقی، اشکالات شخصیتی و اختلالات خوردن.

برخی علایم جسمی

در این سندرم در معاینه جسمی معمولا یافته خاصی حاصل نمی شود به جز برخی علائم غیر اختصاصی از جمله: تورم خفیف در انگشتان و مچ پا ناشی از تجمع آب میان بافتی، درد در معاینه سینه ها، اختلال در تست های ارزیابی تمرکز و کنترل هیجانی رفتارها، وجود شواهد اختلال خلق و خو در سیما و رفتار فرد.

برای تشخیص PMDD بررسی های روانپزشکی و بکارگیری کرایتریاهای آن، همزمانی وجود علائم مرتبط با سیکل های قاعدگی، ایجاد ناتوانی در عملکرد فرد و در عین حال رد کردن سایر علل لازم است. لذا در ارزیابی های اولیه بررسی عملکرد تیروئید و تخمدان و شمارش سلول های خونی جهت رد کردن کم خونی باید انجام شود.

درمان های دارویی و غیر دارویی

درمان سندرم پیش از قاعدگی دو بخش دارد: غیردارویی و دارویی. در بخش غیردارویی استفاده از تکنیک های ریلکسیشن، اصلاح الگوی خواب، و درمان های شناختی رفتاری کمک کننده است، گرچه قطعیت درمانی آن ها کماکان تحت مطالعه و بررسی است. درمان دارویی در خط اول شامل داروهای هورمونی است که بسته به نوع آن می تواند اثرات مختلفی داشته باشد.

در قدم بعدی می توان از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، دیورتیک ها، داروهای کاهنده اضطراب، ضد افسردگی ها، و یا تثبیت کننده های خلق و خو کمک گرفت. در نهایت گفته می شود مکمل های ویتامینی و الگوهای تغذیه ای خاص می توانند بر کنترل این سندرم مؤثر باشند؛ هر چند کیفیت این مواد غذایی و ویتامین ها و میزان تأثیر آن ها بطور واضح مشخص نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *