همه آنچه که باید درباره حل مشکل اختلال نعوظ بدانید
رایجترین مشکلی که در زمینه عملکرد جنسی مردان مشاهده میشود، اختلال نعوظ است که باید با دلایل ایجاد این مشکل و راههای درمان آن آشنا شد.
موسسه خانواده سلامت بنیان- اختلال نعوظ عبارت است از وجود مشکل در ایجاد یا نگهداری حالت برانگیختگی در آلت تناسلی به اندازهای که برای انجام عمل جنسی مناسب است. این مسئله بهعنوان رایجترین مشکل جنسی در میان مردان شناخته میشود.
انگیختگی آلت تناسلی چگونه رخ میدهد؟
در حین تحریک جنسی، اعصاب یکسری مواد شیمیایی آزاد میکنند که جریان خون در آلت تناسلی را افزایش میدهد. خون به دو اتاقک در درون آلت تناسلی سرازیر میشود که جنس بافت آنها حالت اسفنجی دارد. در طول زمان انگیختگی آلت تناسلی، این بافتهای استفنجی خون را به دام میاندازند. این جریان خون بافتهای اسفنجی آلت تناسلی را سفت کرده و موجب ایجاد نعوظ میگردد.
در هنگام ارگاسم، یک گروه دیگر از سیگنالهای عصبی به آلت تناسلی رسیده و موجب میشوند که بافت اسفنجی در آلت تناسلی متراکم شود و خون جمع شده در آن به دستگاه گردش خون برگردد و آلت فروکش کند.
اختلال نعوظ چه علائمی دارد؟
در صورت داشتن اختلال نعوظ، شخص نمیتواند برای داشتن عمل جنسی، آلت تناسلیاش را به اندازه کافی برانگیخته نگاه دارد. اختلال نعوظ میتواند یک هشدار برای یک بیماری قلبی – عروقی باشد.
بعضی از مطالعات نشان میدهند که آقایان با مشکل اختلال نعوظ در ریسک قابل توجهی از حمله قلبی و یا مشکلات گردش خون در پاها قرار دارند. این اختلال همچنین میتواند موجب کاهش عزت نفس، سرخوردگی و استرس برای آقا یا شریک جنسی او شود.
عواملی که باعث ایجاد اختلال نعوظ میشوند
اختلال نعوظ میتواند ناشی از مشکلات جنسی یا روانی و یا هر دو باشد.
بعضی از عوامل ریسک عبارتاند از:
- سن بالای 50 سال
- قند خون بالا (دیابت)
- فشار خون بالا
- بیماریهای قلبی – عروقی
- کلسترول بالا
- مصرف دخانیات
- مصرف مخدرها و یا مصرف زیاد الکل
- چاقی
- عدم تحرک
نکته: سن بالا الزاما دلیلی برای داشتن اختلال نعوظ نیست
عوامل فیزیکی اختلال نعوظ:
- نرسیدن خون کافی به درون آلت تناسلی
از جمله مواردی که ممکن است موجب این مسئله شوند سختی سرخرگها، مشکلات قلبی، قند خون بالا و مصرف دخانیات است.
- عدم توانایی آلت تناسلی برای به دام انداختن خون و نگهداشتن خون در بافتهای اسفنجی
- نرسیدن سیگنالهای عصبی از مغز یا ستون فقرات به آلت تناسلی
بعضی بیماریهای خاص، آسیبها و عملهای جراحی در ناحیه لگن، میتواند موجب آسیب به اعصاب مربوط به آلت تناسلی شوند.
- دیابت
- درمانهای مربوط به سرطان در ناحیه لگنی
عمل جراحی و رادیوتراپی برای درمان سرطان در ناحیه لگنی میتوانند موجب اختلال نعوظ شوند. درمان پروستات، سرطان روده، مقعد و یا مثانه معمولا اختلال نعوظ را به همراه دارند. به همین منظور، درمان شدگان از سرطان باید به یک اورولوژیست مراجعه کنند.
- داروهایی که برای درمان سایر بیماریها استفاده میشوند
اختلال در نعوظ میتواند از اثرات جانبی بعضی از داروها باشد.
عوامل روانی اختلال نعوظ:
- سرخوردگی
- اضطراب
- تنازعات در رابطه
- استرس در خانه یا محل کار
- استرش ناشی از منازعات اجتماعی، فرهنگی یا مذهبی
- نگرانی در مورد عملکرد جنسی
تشخیص این اختلال چگونه انجام میشود؟
پیدا کردن عوامل موثر در ایجاد مشکل در روند نعوظ میتواند به پیدا کردن درمان مناسب کمک کند. اخذ شرح حال کامل و بررسی دقیق به تشخیص صحیح علت کمک بسیاری خواهد کرد.
سوالاتی که لازم است درباره سلامتی و سبک زندگی از بیمار پرسیده شود
درباره ی سابقه مشکلات سلامتی و نیز سبک زندگی سوالاتی باید پرسید. همچنین عوامل استرسزای موثر در زندگی باید بررسی شود.
سوالاتی که لازم است پرسیده شود به شرح زیر است:
- چه داروهایی اعم از تجویزی یا غیر تجویزی مصرف میشود؟
- آیا از داروهای روان گردان استفاده میشود؟
- آیا دخانیات استعمال میشود؟
- آیا در ناحیه لگنی جراحی یا پرتو درمانی انجام شده است؟
- آیا مشکلات ادراری وجود دارد؟
- آیا مشکلات دیگر سلامتی (درمان شده یا نشده) وجود دارد؟
سوالات مربوط به اختلال نعوظ که از بیمار پرسیده میشود
- چه مدت است که علائم ظاهر شدهاند؟ آیا این مسئله به تدریج شروع شده یا بهطور ناگهانی؟
- آیا صبحها هنگام برخاستن از خواب و یا شبها حین خواب، حالت نعوظ وجود دارد؟
- اگر انگیختگی وجود دارد میزان سفتی آن چقدر است؟ آیا دخول با مشکل روبهروست؟
- آیا میزان انگیختگی بسته به شرایط عوض میشود؟ برای مثال هنگام دخول، تحریک دهانی و یا خود ارضایی
- آیا در تهییج یا برانگیخته جنسی شدن مشکل وجود دارد؟
- آیا در انزال و ارگاسم مشکل وجود دارد؟
- وجود این مشکلات بر لذت ناشی از سکس تاثیر میگذارد؟
- آیا برانگیخته شدن آلت تناسلی دردناک است؟ آیا احساس وجود توده یا علائم وجود بیماری پیرونی هست. (بیماری پیرونی یک اختلال بافت پیوندی است که موجب رشد پلاکهای فیبری در بافت نرم آلت تناسلی شده و موجب خم شدن و انحراف آن میگردد).
سوالاتی که مربوط به استرس و سلامت عاطفی میشود
- آیا استرس زیادی وجود دارد؟ آیا به تازگی رخدادی که منجر به ناراحتی باشد، اتفاق افتاده است؟
- آیا اضطراب، سرخوردگی یا سایر مشکلات سلامت درمان وجود دارد؟
- آیا برای مشکلات مرتبط با سلامت روان، دارویی استفاده میشود؟
- چه مقدار از زندگی جنسی رضایت وجود دارد؟ ایا اخیرا تغییری رخ داده است؟
- رابطه با شریک جنسی چگونه است؟ آیا اخیرا تغییری اتفاق افتاده است؟
معاینه فیزیکی
یک معاینه فیزیکی با تمرکز روی اندامهای جنسی برای اختلال نعوظ انجام خواهد شد. این معاینه ممکن است روی قلب و سیستم خون نیز متمرکز شود. همچنین ممکن است یک معاینه مقعدی برای بررسی پروستات انجام شود.
بررسی آزمایشگاهی
درمانگر با توجه به شرح حال و معاینه فیزیکی ممکن است دستور به انجام تستهای آزمایشگاهی دهد.
سایر تستها
پرسشنامههایی برای سنجش توانایی در ایجاد و نگهداری نعوظ و نیز سنجش رضایت از سکس و نیز برای پی بردن به مشکلات در ارگاسم، استفاده میشود.
تستهای پیشرفته برای تعیین عملکرد نعوظ
برای برخی آقایان، تستهای مخصوص برای کمک به تعیین نوع درمان در آغاز و یا بعد از شکست یک روش درمانی، ممکن است لازم باشد.
- تست خون برای چک کردن تستوسترون و سایر هورمونهای مردانه
- تست خون برای اندازهگیری قند خون
- اولترا سونوگرافی برای چک کردن جریان خون (داپلر آلت تناسلی)
- تزریق به درون آلت تناسلی توسط یک تحریک کننده عروقی برای ایجاد یک برانگیختگی در آن و سنجش وضعیت عروقی
- X-Ray لگن و یا MRI یا CT اسکن (به ندرت این تست مورد نیاز است)
- تست سنجش نعوظ شبانه آلت (NPT) تستی برای چک کردن نعوظ در هنگام خواب میباشد
اختلال نعوظ چگونه درمان میشود؟
درمان اختلال نعوظ با رسیدگی به وضعیت قلب و عروق آغاز میشود. ممکن است خواسته شود برخی عادتهای غذایی، دخانیات و برخی داروها ترک شود. همچنین درمان مشکلات عاطفی نیز ممکن است، پیشنهاد شود.
درمانهای اختلال نعوظ
معمولا درمانهای غیر تهاجمی در ابتدا امتحان میشوند. در لیست زیر انواع درمانهای ممکن گنجانده شده است:
- داروهای خوراکی و قرصها
- تستوسترون تراپی (در صورت کمبود تستوسترون در خون)
- تزریق به داخل آلت
- روشهای درون مجرای تناسلی
- دستگاههای پمپ مانند برای ایجاد انگیختگی آلت
- ایمپلنتهای تناسلی
- عمل جراحی برای عوض کردن مسیر سرخرگهای آلت تناسلی آسیب دیده، این عمل برای افراد مسن که سرخرگهای سخت تری دارند توصیه نمیشود.
داروهای خوراکی
لیست زیر از داروها موجب افزایش جریان خون در ناحیه تناسلی میشوند:
ویاگرا (سیلد نافیل)، لویترا (وارد نافیل)، سیالیس (تادالافیل)، ستندرا (آوانافیل)
- برای عملکرد بهتر، باید از این داروها یک تا دو ساعت قبل از انجام عملیات جنسی استفاده کرد. این داروها برای کارکرد درست نیاز به یک سیستم عصبی سالم در ناحیه تناسلی دارند. در حدود 7 نفر از هر 10 نفر با استفاده از این داروها نتایج بهتری در رابطه با انگیختگی آلت تناسلیشان گرفتهاند.
- اگر از نیتراتها برای بیماری قلبی استفاده میشود، نباید از این دسته از داروها برای بهبود عملکرد نعوظ استفاده شود.
اثرات جانبی این داروها معمولا کم و کوتاهمدت است:
- سردرد
- گرفتگی بینی
- سرخی صورت
- دردهای ماهیچهای
- سوء هاضمه
تستوسترون تراپی
در مواردی که کمبود هیجانات جنسی و پایین بودن سطح تستوسترون در خون عامل بروز اختلال در نعوظ است، تستوسترون تراپی میتواند کمککننده باشد. این موارد البته معمولا نادر هستند و معمولا علل دیگر مسبب وجود اختلال در نعوظ میباشند.
دستگاه پمپ / ظرف خلاء برای انگیختگی:
دستگاه پمپ آلت تناسلی یک لوله ی پلاستیکی است که روی آلت قرار میگیرد و با چسبیدن به پوست یک محیط عایق هوا به وجود میآورد و در طرف دیگر لوله یک پمپ تعبیه میشود که یک محیط کم فشار هوا را در اطراف آلت تناسلی شکل میدهد که این کار موجب برانگیختگی آلت میگردد. سپس یک حلقه ی پلاستیکی در انتهای آلت تناسلی بسته میشود که خون را در آلت نگاه میدارد. با تمرینات مناسب از هر 100 نفر آقا 75 نفرشان میتوانند با استفاده از پمپهای تناسلی به یک انگیختگی مناسب برسند.
درمانهای درون آلتی یا مجرایی
اگر داروهای خوراکی جوابگو نباشند، داروی آلپروستادیل میتواند کمککننده باشد. مصرف این دارو به دو شکل انجام میشود: تزریق آن به پایه آلت تناسلی و یا کارگذاری آن در میان مجرای تناسلی.
روش خود تزریقی
در این روش، آلپروستادیل به وسیله یک سوزن نازک به کناره آلت تناسلی تزریق میشود. بهتر است که برای اولین بار این کار در مطب دکتر انجام شود و آموزشهای خود تزریقی بایستی در مطب دکتر توسط یک کارشناس به فرد داده شود.
نرخ موفقیت این روش 85 درصد است. بسیاری از افرادی که با داروهای خوراکی به انگیختگی لازم نمیرسند با این روش جواب میگیرند. ممکن است علاوه برا آلپروستادیل داروهای دیگری نیز همراه آن تزریق شوند.
انگیختگی ناشی از این روش معمولا 20-30 دقیقه بعد از آغاز آن و یا به وسیله ارگاسم از بین میرود. البته، از آنجا که در این روش عصب درگیر نمیشود اگر بعد از ارگاسم نیز آلت تناسلی درحالت انگیخته باقی ماند نباید متعجب شد.
مهمترین عارضه این روش، مدت زمان انگیختگی بیش از حد طولانی (بیش از یک ساعت) است. در صورتیکه حالت نعوظ بیش از دو ساعت به طول بینجامد باید حتما به اورژانس مراجعه شود.
روش درون مجرایی
در این روش، تزریق انجام نمیشود بلکه آلپروستادیل به صورت یک ساچمه از طریق مجرای ادراری وارد آلت تناسلی شده و در آن قرار میگیرد. البته تاثیر این روش به اندازه تزریق نیست. مهمترین اثر جانبی آن احساس سوزش در آلت است و اگر حالت انگیختگی بیشتر از 4 ساعت ادامه پیدا کند، باید مراقبتهای پزشکی انجام شود.
عمل جراحی
اصلیترین درمان به وسیله عمل جراحی شامل قراردادن یک ایمپلنت در آلت تناسلی است. اگر چه قراردادن این ایمپلنتها به وسیله عمل جراحی یک ریسک است ولی این روش بالاترین نرخ موفقیت و رضایت را به همراه داشته است.
دوگونه از این ایمپلنتها وجود دارند: انحناپذیر و تورمپذیر
انحناپذیر: سادهترین نوع ایمپلنتها از دو میله معمولا سیلیکونی آسان خمشو ساخته میشوند که میتواند برای ادرار کردن به پایین خم شده و برای داشتن سکس به بالا خم شود.
تورم پذیر: در این نوع ایمپلنتها، استوانههایی که از مایع پر شدهاند در آلت بهصورت طولی قرار میگیرند. این استوانهها به پمپی که در درون کیسه بیضهها تعبیه شده است وصل میشوند. وقتی که پمپ درگیر شود، فشار وارد شده به استوانهها، آنها را متورم کرده که موجب سفت شدن آلت تناسلی میشود. این نوع از ایمپلنت ظاهری طبیعی داشته و به شریک جنسی نیز یک احساس نرمال میدهد.
به وسیله ایمپلنت، آقایان میتوانند سختی و گاها سایز آلت را تنظیم کنند. همچنین وجود چنین ایمپلنتهایی معمولا هیچ تغییری در احساس آقایان هنگام ارگاسم ایجاد نمیکند.
روش عمل
ایمپلنتهای آلت تناسلی معمولا در حال بی هوشی کارگذاشته میشوند. اگر شخص دچار عفونتهای سیستمی، پوستی یا مسیر کانال ادرار است، باید تا تمام شدن دوره ی درمان این عفونتها صبر کند. معمولا یک برش کوچک جراحی اعمال خواهد شد. این برش معمولا یا در روی آلت و در محل اتصال آن به شکم یا زیر آن در محل اتصال آن به کیسه بیضهها است خونریزی معمولا بسیار کم است و هیچ بافتی از بدن جدا نمیشود.
بازیابی بعد از عمل جراحی
- بیشتر افراد بعد از عمل احساس درد داشته ولی با یک آرامبخش درد تسکین پیدا میکند. این روند ممکن است یک تا دو هفته طول بکشد.
- ناخوشی، کبودی و ورم تا چند هفته بعد از عمل ممکن است به طول بینجامد.
- در ماه اول آقایان باید فعالیت فیزیکی خود را محدود کنند.
- معمولا هشت هفته بعد از عمل جراحی میتوان عمل جنسی به وسیله آلت تناسلی را آغاز کرد.
اگر بعد از عمل عفونتی پدید آید، ایمپلنتها احتمالا برداشته خواهند شد. از جمله ریسکهای دیگر این است که اگر این اندامهای مصنوعی برداشته شوند، روشهای دیگر غلبه بر اختلال نعوظ نیز ممکن است دیگر کارآمد نباشند.
با این حال، بیشتر آقایانی که این روش را امتحان کردهاند و شریک جنسی آنها از نتایج راضی هستند.
تلاشهای کلینیکال برای درمان اختلال نعوظ
برخی دیگر از روشها برای درمان مشکلات نعوظ در حال تحقیق برای استفاده در آینده هستند، روش هایی مانند:
- شوک دادن از خارج بدن برای ترمیم بافتهای اسفنجی جهت انگیختگی آلت
- تزریق سلولهای بنیادی به آلت تناسلی
- تزریق پلاسمای غنی از پلاکت به آلت تناسلی
این روشها هنوز به تایید نهایی نرسیدهاند و در صورتی که بیماری قصد امتحان کردن آنها را دارد باید در مورد همه جوانب آنها اطلاعات لازم را کسب کند.
مکملها
مکملها معمولا از داروهای تجویزی ارزانتر هستند. با این وجود، مکملها برای درمان اختلال نعوظ تحت آزمایشات قرار نمیگیرند و بسیاری از آنها در واقع از همان ترکیبات داروهای تجویزی استفاده میکنند با این تفاوت که تحت نظارت و کنترل کیفیت نیستند.
ورزش
مطالعات اخیر نشان میدهند که ورزش کردن به خصوص ورزشهای متعادل تا شدید ایروبیک میتواند اختلال نعوظ را بهبود ببخشد.
مشاورههای روانشناسی و روان درمانی
اگر اختلال نعوظ به علت استرس، اضطراب یا سرخوردگی است ممکن است ملاقات با یک روانشناس یا مشاور کمک کننده باشد.
یکی از روشهای درمان اختلال نعوظ، رواندرمانی است. بعد از بررسی و رد دلایل پزشکی و جسمانی میتوان از رواندرمانی به تنهایی استفاده کرد. همچنین، گاهی از مواقع بهصورت توامان از رواندرمانی و مداخلات پزشکی استفاده میشود. تحقیقات علمی نیز نشان داده است که این درمان توامان از مداخلات پزشکی به تنهایی موثرتر است.
کدام دسته از مردان تحت رواندرمانی قرار میگیرند؟
رواندرمانی در اختلال نعوظ برای مردانی موثر است که:
- صبح که از خواب بیدار میشوند، یا هنگام خواب نعوظ داشته باشند.
- هنگام تحریک به تنهایی میتوانند نعوظ داشته باشند.
- یک رویداد مهم زندگی استرسزا مانند طلاق، جدایی، مرگ یکی از عزیزان، تغییر شغل و … را پشت سر گذاشته باشند.
- در محیطی بزرگ شده باشند که جنسیتزده باشد و رابطه جنسی منفی، غلط یا بد تلقی میشود یا در کودکی مورد آزار جنسی یا جسمی قرار گرفته باشند.
- مادر یا پدر خود را در اوایل کودکی از دست داده باشند.
- سابقه مشکلات جدی در رابطه با شریک جنسی یا عاطفی خود داشته باشند.
- اختلالات اضطرابی یا مشکلات جسمی که دارای اجزای روانشناختی هستند مانند سندرم روده تحریکپذیر، میگرن، آسم یا مثانه عصبی داشته باشند.
نوع درمان و مدت زمان آن بستگی به نوع مشکل دارد. رواندرمانی بهصورت گروهی یا بهصورت فردی قابل انجام است. ممکن است هر دو روش رواندرمانی گروهی یا فردی یا یکی از این روشها استفاده شود. درگیری شریک زندگی در روان درمانی اغلب مفید است و کمک میکند درمان سریعتر و بهتر انجام شود.
اهداف رواندرمانی در اختلال نعوظ
چندین هدف برای روان درمانی دراختلال نعوظ وجود دارد که شامل موارد زیر است:
- شناسایی مقاومتهای فرد در برابر مداخلات پزشکی که منجر به قطع زودرس درمان میشود و رفع آنها
- تقویت عزتنفس و احساس ارزشمندی فرد
- کاهش یا از بین بردن اضطراب عملکردی
- درک شرایط و زمینهای که مردان در آن عشق میورزند و رابطه جنسی را تجربه میکنند و اصلاح و بهبود فرایند رابطه جنسی
- آموزش و اصلاح طرحوارههای جنسی
فرایند روان درمانی در اختلال نعوظ به چه صورت انجام میشود؟
گام اول در رواندرمانی، برقراری یک ارتباط خوب بین مراجع و درمانگر است و اخذ یک شرح حال کامل که در آن اولین تجربه اختلال نعوظ و شرایطی که منجر به آن شده به دقت مورد بررسی قرار گیرد و سایر تجارب اختلال نعوظ نیز مورد بررسی دقیق قرار گیرد. روابط فرد با شریک جنسی از نظر عاطفی به دقت بررسی شود. فرایند رابطه جنسی از آغاز تا پایان بررسی شود.
بهطور معمول، توانایی دستیابی به نعوظ با عزتنفس و احساس ارزشمندی یک مرد ارتباط دارد. یکی از اهداف رواندرمانی در اختلال نعوظ، بازسازی عزتنفس فرد است.
اختلال نعوظ در حین رابطه باعث به وجود آمدن اضطراب عملکردی میشود که یکی از دلایل اختلال نعوظ است و در رواندرمانی باید به رفع این اضطراب نیز توجه داشت. همراهی شریک جنسی در فرآیند درمان کمک زیادی به رفع اضطراب عملکردی میکند.
تحقیقات نشان داده است که تکنیکهای رفع اضطراب بهبود بیماران را تسریع و اثربخشی درمان را تقویت میکند.
بهطور معمول تکالیفی توسط درمانگر به مراجع بهصورت فردی داده میشود که هدف آن تقویت عزتنفس و کاهش اضطراب عملکردی است. همچنین، آموزشها و تمریناتی جهت بهبود فرآیند رابطه جنسی به فرد و شریک جنسی داده میشود تا با تقویت مهارتهای مرتبط با رابطه جنسی، عملکرد جنسی هر دو نفر بهبود پیدا کند. افزایش زمان معاشقه و پیشنوازش و بهکارگیری صحیح رفتارهای جنسی نیز به کاهش اضطراب عملکردی و بهبود رابطه کمک شایانی میکند.
در واقع، در طی فرآیند رواندرمانی، افزایش اعتمادبهنفس، کاهش اضطراب عملکردی، تقویت آرامش، عدم سرزنشگری شریک جنسی و تقویت نقش حمایتی او در رابطه صورت گرفته که به بهبود اختلال نعوظ میانجامد.
درمانهای جایگزین
قبل از استفاده از هرگونه درمان کمکی یا مازاد با پزشک در این مورد مشورت صورت گیرد. بعضی از محصولات که ادعا میشود برای درمان اختلال نعوظ موثر هستند ممکن است برای سلامتی ضرر داشته باشند.
سبک زندگی و درمان اختلال نعوظ در خانه
برای خیلی از افراد مشکلات نعوظ به خاطر سبک زندگی آنها ایجاد میشود.
- اگر از دخانیات استفاده میشود این کار باید ترک شود
- در صورت داشتن اضافه وزن برای کاهش آن برنامهریزی شود
- فعالیتهای فیزیکی به برنامه روزانه اضافه شود
- ترک استفاده از الکل و مخدرها صورت گیرد
- مشکلات رابطه فرد با شریک جنسی حل گردد که استفاده از جلسات مشاوره و روان درمانی میتواند موثر باشد
کنار آمدن و پشتیبانی
اختلال نعوظ میتواند موجب استرسهای روانی و عاطفی برای فرد یا شریک جنسی او شود. به توصیههای زیر برای فائق آمدن به این مشکلات میتوان توجه نمود:
- این طور تصور نشود که یک مشکل بلندمدت وجود دارد! مشکلاتی که گهگاه برای نعوظ پیش میآید مستقیما به وضعیت سلامت عمومی و یا قدرت مردانگی ربط داده نشود. همچین این پیش فرض که در قرار معاشقه بعدی حتما مشکل وجود خواهد داشت غلط میباشد.
- شریک جنسی وارد ماجرا شود! اختلال نعوظ برای شریک جنسی ممکن است به نمادی از فقدان علاقه فرد نسبت به او تعبیر شود. با ارتباط گرفتن با او در مورد این مشکل او را از چنین تفکراتی باید مصون داشت. درگیرکردن شریک جنسی روند درمان را موفقیت آمیزتر میکند.
- استرس، اضطراب و سایر مشکلات سلامت روانی را نباید نادیده گرفت. به همین جهت نیاز به مشاوره در این موارد وجود دارد.
بعد از درمان اختلال نعوظ
تمامی روشهای درمانی برای اختلال نعوظ به جز روش کارگذاری ایمپپلنتها، روشهایی هستند که تنها قبل از سکس از آنها استفاده شده و بعد از عمل جنسی اثرات آنها از بین میرود.
در واقع، این درمانها خود مشکل نعوظ را حل میکنند ولی علت و سبب آن را از بین نمیبرند. اگر درمانها کارساز نیستند اقدامات زیر ممکن است موثر واقع شوند:
- عوض کردن دوز داروها
- مرور درباره دستورالعملها، ممکن است برخی نکات رعایت نشده باشد
- عوض کردن مسیر درمانی
در زمینه اختلال نعوظ سوالات بسیاری مطرح میشود که در ادامه به آنها اشاره میکنیم.
- از کجا مشخص میشود که اختلال نعوظ ریشه فیزیکی دارد، نه روانی؟
معمولا فهمیدن این مسئله سخت است، نداشتن نعوظ صبحگاهی یا شبانه میتواند دلیلی بر وجود مشکل جسمی باشد. متخصصین درمانی اکنون دریافتهاند که در اغلب موارد یک زمینه ی فیزیکی در مشکل دخیل است، برای بیشتر بیماران، مشکل ترکیبی از دلایل فیزیکی و روانی است.
- امکان ترکیب روشهای درمانی هست؟
این کاری است که معمولا انجام میشود. هر چند قبل از ترکیب روشهای درمانی لازم است با پزشک مشورت شود.
- اگر مشکل با استفاده از یک دارو شروع شود آیا میتوان دارو را قطع کرد؟
حتی اگر دارویی مشکل در نعوظ ایجاد کند، مصرف آن را بدون اجازه پزشک نباید متوقف کرد، چرا که ممکن است آن دارو برای سلامتی بسیار مهم باشد.
مترجم: سعید کهزادی
بخش روان درمانی: دکتر علی شیخ الاسلامی
مطالب مرتبط:
اندازه آلت تناسلی مردان چه تاثیری در رابطه جنسی دارد و نظر زنان در این باره چیست؟