• 27 بهمن 1399

بیشتر مشکلات در دوران عقد شامل ساعات رفت‌وآمد، سفر رفتن، ماندن زوجین در کنار هم و رسم و رسومات است. این تضادها در میان مراجعان ما زیاد دیده می‌شود و مشکلات زیادی را بین نامزدها و خانواده‌هایشان به‌وجود آورده است.

موسسه خانواده سلامت بنیان- مینا ایوبی، روانشناس و مشاور، در میان مراجعان ما زیاد  دیده می‌شود که دختر و پسرها در دوران عقد و نامزدی دچار مشکلات متعددی هم با یکدیگر و هم با خانواده‌ها می‌شوند.  

برای برطرف کردن این مشکلات، بهتر است زمان عقد طولانی نباشد، چون در جامعه ما بیشترین آسیب از نظر عرفی متوجه دختران است. در دوران عقد دختر از نظر شرعی، همسر مرد می‌باشد اما در منزل پدرش سکونت دارد. از یک‌سو، پدر اعتقاد دارد تو هنوز دختر خانه هستی و باید طبق قواعد خانه رفتار کنی، اما از طرف دیگر، پسر می‌گوید که ما زن و شوهر هستیم و باید طبق استانداردهای زندگی زناشویی زندگی کنیم.

بیشترین مشکلات دوران عقد شامل چه مواردی می‌شود؟

بیشتر مشکلات در دوران عقد شامل ساعات رفت‌وآمد، سفر رفتن، ماندن زوجین در کنار هم و رسم و رسومات است. این تضادها در میان مراجعان ما زیاد دیده می‌شود و مشکلات زیادی را بین نامزدها و خانواده‌هایشان به‌وجود آورده است.

اگر دختر و پسر و خانواده‌ها قبل از عقد بتوانند در این زمینه صحبت کنند و به توافق برسند، بسیاری از چالش‌های دوران عقد کاهش پیدا می‌کند. به‌عنوان مثال، یکی از مسائل رایج در این دوران، جدل بر سر شب ماندن دختر و پسر کنار هم است که معمولا خانواده دختر مخالفت می‌کنند.  

دوران نامزدی دوران شناخت دختر و پسر از هم نیست

متأسفانه در جامعه ما نامزدی اصلا زمان شناخت نیست. بنده در مشاوره‌هایم به این نتیجه رسیده‌ام که دختر و پسر تا زمانی که به شناخت از هم نرسیده‌اند، بهتر است نامزد نکنند و رابطه را علنی نکنند چون وقتی نامزد می‌کنند، درگیر کارهای عقد و عروسی می‌شوند و شرایط مناسب برای شناخت فراهم نمی‌شود و عملا هیچ شناختی از هم پیدا نمی‌کنند.

نامزدی از نظر روانشناس‌ها به دورانی گفته می‌شود که دختر و پسر با هم آشنا می‌شوند تا با هم رفت‌وآمد کنند و ببینند مناسب هم هستند یا نه، سپس اگر به نتیجه رسیدند با هم عقد کنند. اما در ایران خانواده پسر به خواستگاری دختر می‌روند، سپس با هم نامزد می‌کنند و در پی آن مشغول مقدمات عقد می‌شوند و عملا شناختی اتفاق نمی‌افتد.

ظاهر جامعه ما این است که خانواده‌ها معتقد هستند و می‌گویند‌ بهتر است دختر و پسر قبل از عقد و وقتی نامحرم هستند، ارتباطی با هم نداشته باشند. در صورتی‌که، این موضوع باعث مشکلات زیادی می‌شود.

بهتر است قبل از علنی شدن نامزدی بین اقوام، فرایند شناخت دختر و پسر و خانواده‌ها آغاز شود

پیشنهاد ما این است که دختر و پسر قبل از علنی شدن نامزدی بین اقوام، تحت نظارت خانواده‌ها روابط خانوادگی را شروع کنند. حتی اگر فرهنگ خانواده‌ها اجازه می‌دهد، خانواده‌ها می‌توانند به همراه دختر و پسر به پیک‌نیک یا سفر بروند تا همدیگر را بشناسند.

در زمان آشنایی باید مشخص شود که فرهنگ خانواده‌ها به چه صورت است. بعضی از خانواده‌ها با این موضوع که دخترشان در زمان عقد به خانه داماد برود و شب‌ها آنجا بماند مشکلی ندارند. البته، من این موضوع را توصیه نمی‌کنم، چون به نظر من دوران عقد، دوران زندگی زن و شوهر با هم نیست. دوران زندگی زن و شوهر از زمانی آغاز می‌شود که وارد زندگی مشترک‌شان می‌شوند.

متاسفانه دوران عقد جز توقعات بی‌جا، رسم و رسوم دست‌ و پاگیر و پا در هوا بودن دختر و پسر نیست. پیشنهاد می‌شود که دوران نامزدی قبل از عقد طولانی‌تر باشد و چند ماه دختر و پسر با هم رفت‌وآمد کنند و با کمک مشاور و انجام تست‌های روانشناسی شناخت بیشتری از هم به دست آورند.

رعایت این جزئیات باعث راحت‌تر شدن شرایط در دوران عقد می‌شود

دختر و پسر در زمان در گفتگو، خواسته‌هایشان را مطرح می‌کنند، اما در عمل مشخص نمی‌شود که این خواسته‌ها انجام می‌گیرد یا خیر. مثلا وقتی پسری می‌گوید من به خانواده‌ام وابسته نیستم، مشخص نیست که در عمل واقعا همین ویژگی را دارد یا خیر. شاید منظور او از وابستگی چیز دیگری باشد. یا دختری که می‌گوید من حجابم را رعایت می‌کند، باید ببینیم که آن حجاب واقعا حجاب مدنظر مرد هست یا خیر. شاید تعریف دختر از حجاب این است که بلوز و شلوار پوشیده به تن کند، اما توقع مرد این است که همسرش مانتو بپوشد. یا مثلا شاید دختر دوست داشته باشد همسرش ولخرج باشد و پسر هم می‌گوید من ولخرج هستم، اما در رفت‌وآمد مشخص می‌شود که تعریف آنها از ولخرجی با هم تفاوت دارد.

این جزئیات باید در دوران آشنایی مشخص شود تا دختر و پسر در عمل به این نتیجه برسند که خواسته‌هایشان با هم مطابقت دارد یا خیر.

همچنین، در دوران نامزدی باید در درباره مهریه صحبت شود، چون مهریه یکی از مسایلی است که چالش‌های زیادی ایجاد می‌کند.

صحبت کردن درباره این مسایل در دوران نامزدی و رسیدن به شناخت مناسب از یکدیگر باعث راحت‌تر شدن شرایط در دوران عقد می‌شود.

در دوران عقد باید حد و مرز رابطه جنسی مشخص باشد

نکته مهم دیگر این است که در دوران عقد باید حد و مرز رابطه جنسی مشخص باشد. بهتر است دختر و پسر مثل نامزد باشند تا زن و شوهر، یعنی هر کس در خانه خودش زندگی کند و هر روز کنار هم نباشند. چون وقتی دختر و پسر در خانه مادرزن یا مادرشوهر همدیگر را می‌بینند، نه تعلق‌خاطری به آن مکان دارند، نه مالکیت خصوصی‌شان در آنجا مشخص است. از طرف دیگر، همه آدم‌ها می‌توانند به رابطه آنها نظارت کنند و امکان برقراری رابطه جنسی بدون استرس برای آنها وجود نخواهد داشت.

پس دوران عقد بهتر است کوتاه باشد تا صرفا دختر و پسر بتوانند کارهای خود را برای عروسی و زندگی مشترک انجام دهند. آقایان باید بدانند که در دوران عقد قرار نیست تجربه زن و شوهر بودن کامل را با همسرشان داشته باشند و این دوران، زمانی موقت برای انجام کارهای ازدواج است.

اگر به هر دلیلی قرار است دوران عقد طول بکشد، باید اندازه رابطه جنسی مشخص شود. بعضی از آقایان می‌گویند که ما در دوران عقد رابطه کامل برقرار نمی‌کنیم و بهتر است رابطه کامل را بعد از ازدواج و زمانی داشته باشیم که زن و شوهر عرفی و رسمی هستیم. اما برخی از آقایان می‌خواهند بلافاصله بعد از عقد، رابطه جنسی کامل داشته باشند که این عجله نشان می‌دهد هیجان غلبه کرده و میزان منطق پایین آمده است. این در حالی است که حد و مرز رابطه جنسی و رفت‌وآمدها در دوران عقد باید مشخص باشد.

اشتراک گذاری...