نقش پدر در احساس امنیت و کاهش خلق و خوی منفی نوزاد

پدر

زمانی که کودک در آغوش مادر آرام نمی شود می تواند در آغوش پدر به آرامش روانی دست پیدا کند و خلق و خوی منفی و بهانه گیری و لجبازی های بی دلیل او کم خواهد شد.

موسسه خانواده سلامت بنیان- سمیرا فرزان، کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی؛ وقتی نوزادی در خانواده به دنیا می آید همان طور که نیاز به مراقبت های اساسی در زمینه تغذیه و خوابیدن دارد به مراقبت های ویژه ای دیگری نیز نیازمند است. در این زمینه لازم است به نقش پدر اشاره کنیم.

این سوال پیش می آید که آیا نوزاد فقط به مادر احتیاج دارد؟ نوزادی که به دنیا می آید اگر به هر دلیلی تک والد باشد و پدر فوت یا از مادر جدا شده باشد مراقبت اصلی او فقط مادر است. اما اگر نوزاد دارای پدر و مادر باشد نقش پدر به اندازه نقش مادر موثر و چشمگیر خواهد بود.

نقش پدر در نوزادی کودک به اندازه نقش مادر مهم است

شاید تعجب انگیز باشد که چطور ممکن است نوزاد از همان بدو تولد به اندازه مادر به پدر هم نیاز داشته باشد. به همان اندازه  که مادر آرامش، آغوش و نوازش را به نوزاد هدیه می کند پدر هم باید آغوش، نوازش و بوسیدن را به فرزندش هدیه کند. علت این امر این است که نوزاد باید از همان ابتدای زندگی بداند در دنیایی که به دنیا آمده دارای دو سرپرست و دو مراقب اصلی است و برای اعتمادسازی که در مراحل اولیه رشد روانی و اجتماعی کودک نیاز است باید بداند دارای والدین است نه تک والد و در فقدان یکی از دو والد احساس تنهایی و اضطراب به کودک دست ندهد.

نقش آغوش پدر در کاهش خلق و خوی منفی نوزاد

گاهی بهانه گیری، لجبازی و خلق و خوی منفی در نوزاد دیده می شود و نوزاد بی دلیل گریه می کند هرچند در آغوش مادر یا مادربزرگ است اما باز هم حس امنیت در کودک ایجاد نمی شود و او همچنان گریه می کند. اگر پدر از همان دوران کودکی فرزندش اعتمادسازی را ایجاد کند زمانی که کودک در آغوش مادر آرام نمی شود می تواند در آغوش پدر به آرامش روانی دست پیدا کند و خلق و خوی منفی و بهانه گیری و لجبازی های بی دلیل او کم خواهد شد.

احساس امنیت و اعتمادسازی در نوزاد از طریق آغوش پدر

اگر کمک کردن پدر در این مورد برایش سخت است زمانی که در منزل حضور دارد باید رسیدگی مورد نیاز را به نوزاد انجام دهد از قبیل بغل کردن نوزاد و در آغوش گرفتن او و حمایت عاطفی از نوزاد زمانی که گریه می کند. در این مرحله نوزاد یاد می گیرد که دنیای امنی که در آن زندگی می کند شامل والدین اوست و پدر و مادر همیشه در کنار او خواهند بود و حس امنیت بیشتری نسبت به دنیای بیرونی به نوزاد دست می دهد.

وقتی پدر نقش خود را به خوبی انجام دهد حرف شنوی کودک بیشتر می شود

این اعتمادسازی و امنیتی که در نوزاد ایجاد می شود در سایر مراحل رشد بسیار چشمگیر است و اگر نوزاد یاد بگیرد که اعتمادسازی خود را با والدین انجام دهد حرف شنوی او در سال های بعدی زندگی بیشتر خواهد بود و کودک می تواند خود را هماهنگ با خانواده پیش ببرد. به این ترتیب، مادر در امر تربیت خسته نمی شود و پدر و مادر در تربیت فرزند دچار تعارض نخواهند شد چون پدری که از نوزادی به این نکته توجه داشته، خود را مسئول همه جانبه رشد و تربیت کودک می داند و معتقد نیست که تنها مادر در این زمینه موثر و مسئول است.

مطالب مرتبط: 

چگونه می توانیم حسادت فرزند بزرگترمان را نسبت به نوزاد جدید کمتر کنیم؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *